Ik voelde echt totaal geen wedstrijdspanning, zelfs niet een klein beetje. Wilde lekker lopen, stiekem wel onder de 38, maar ik wilde over de finish komen met een gevoel van ‘yes, ik heb lekker gelopen’.
Gezellig kletsend voor de start met Nathalie en ineens waren we weg. Ik had bedacht dat ik niet harder dan 3.45 op de 1e kilometer mocht openen. Hard zat voor vandaag vond ik.
De eerste 5km hadden we grotendeels meewind, de laatste 5km dus voornamelijk tegenwind. De eerste 5km had ik vleugels.
Ik liep in een groepje met mannen, vooral met eentje. Maar die moest na 5km aanhaken en zei toen tegen een ander in het Engels dat hij bij mij moest blijven. Wauw, dat is echt gaaf om te horen.
Maar helaas….die ander keek paar honderd meter verder op z’n horloge en vond het duidelijk te zacht gaan. Hij zette echt in 1x flink aan en was weg.
Tsja, misschien dat ik 1 of 2 seconden per km kan versnellen, maar dit waren er zeker 10….Jammer, nu dus alleen tegen de wind in, kilometer onverhard (niet m’n hobby).
Ach ik liep lekker. Toen nog wel…
Bij km 7 schoten m’n bovenbenen ineens vol. Jammer dan dacht ik, lekker doorlopen en niet gaan werken. Ook niet tegen de wind in werken. Want als ik ga werken, dan krijg ik er nog veel meer last van. Dat lukte goed. Ik had mezelf geen druk op gelegd dat ik een snelle tijd wilde lopen, wilde lekker lopen. Dat lukte!
Laatste kilometer was geen pretje. Ik kwam dichter bij een man voor me en van achter kwamen er ook nog twee dichterbij. Maar op dit moment maakte het echt niet uit of er mannen bij me liepen of niet. Ik kon niet meer harder, benen waren verzuurd, vol, stijf. Laatste 500m duurden erg lang….
Maar op de finish…37.18 over exact 10km (1e plaats). Wauw, wat een supersnelle tijd!! M’n 3e tijd ooit!
Gaaf en dik tevreden en met goed gevoel naar huis!
