M’n doel eind maart was om 4 vlak per km te lopen. Dus nu maar datzelfde doel.
Gezellig inlopen met Carla en aan de start kwam Chris er ook bij.
Lekker weg met de start, flink inhouden de eerste 2km. Toen lekker lopen tot km 4 ongeveer. Toen een korte steile zandberg op de duinen in. Echt een pittige klim.
Daarna een kilometer of 3-4 onverhard op schelpenpad in de duinen gelopen. Ik liep toen met nog twee mannen en deed veel kopwerk omdat zij daar geen zin in hadden. Ik wilde het tempo hoog houden, dus deed veel kopwerk. Schelpenpad vind ik niet lekker lopen, maar mooi was het wel. Slingerdeslang door de duinen heen. Prachtig. Tot een kilometer of 7,5 met z’n drietjes dacht ik. Toen ineens een heel grote mentale dip. Ik zag het echt helemaal niet meer zitten op dat moment. Ik wilde niet meer verder
, waarom deed ik dit vroeg ik me af. 
Ik dacht serieus aan uitstappen, maar gelukkig was ik heel ver weg en was dat geen optie. Doorlopen dus. Ik liep inmiddels alleen en kon m’n km-tijden niet op 4 vlak houden. Ik dacht ook meteen: ik zou lekker lopen vandaag, niet gaan vechten, dus dan maar geen 4 vlak, dan maar stuk langzamer, geeft niks dacht ik bij mezelf.
Doorkomst 10km in ongeveer 40’05”. Mentaal had ik het heel zwaar, doorkomst 15km in 60’35”. Nu zaten we op het asfalt, lekker. En op het parcours van de 10km, dat kwam me bekend voor. Heel fijn was dat bij km 16 ongeveer een fietser van de organisatie naast me kwam fietsen omdat ik de eerste vrouw was. Ik had wel het gevoel dat Carla steeds dichter achter me liep. Maar ik vond het ook prima. Kilometers vasthouden in 4’08” was al moeilijk genoeg. 20km in 81’05” ongeveer.
Laatste kilometer kon ik echt niet meer, het was, zeker mentaal, echt op. Finish in 1.25’41” (1e).
Chris was al gedoucht, zo lang was hij binnen. Hij liep prachtige 1.19. Carla finishte vlak achter me als 2e.
Niet helemaal de tijd waar ik op hoopte, maar vooral: absoluut niet de race waar ik op hoopte.
M’n eerste halve marathon is een feit.
Gezellig uitstrompelen met Carla en Chris. Blijkt het dat mijn dip op km of 7 ‘berucht’ is. Ik ben dus niet de enige die dat overkomt, kleine opluchting….Precies op tijd terug voor het podium van de halve, douchen en daarna nog 2 keer het podium op voor het klassement op de 10km van het zorgenzekerheidcircuit 2014/2015. Met drie mooie bossen bloemen en envelop naar huis.
